Registreren in Tsjechië – moeilijker dan gedacht
Ik woon nu een paar maanden in Tsjechië, hoogste tijd om me te laten registreren bij de gemeente Praag. Ik heb de papieren verzameld die ik nodig heb volgens de overheidswebsite. Dat wil zeggen: een pasfoto van 35 x 45 cm, een kopie van mijn huurcontract met mijn naam erop, een kopie van mijn identiteitskaart en bewijs van zorgverzekering. Goed voorbereid ga ik met de papieren per metro, tram en bus naar Odbor azylové a migrační politiky Ministerstva vnitra (Afdeling Asiel- en Migratiebeleid van het Ministerie van Binnenlandse Zaken). Daar aangekomen schrik ik een beetje van de onverwachte drukte in de wachtruimte. Overal staan mensen die in hun moedertaal talen met elkaar spreken. Een deel van de mensen staat in de rij voor de informatiebalie en een ander deel in de rijen om een nummer uit een automaat te ontvangen. Verder staan er mensen te staren naar de schermen die aangeven welk nummer aan de beurt is en bij welke balie. In lichte paniek bel ik mijn vriend, Ondra, wat te doen met mijn afspraak. Tijd en plaats lijken niet van belang in deze veeltalige drukte. Op zijn aanraden vul ik mijn gecodeerde afspraak in en trek ik een nummertje uit de automaat. Na enkele seconden krijg ik een volgnummer. Steeds gaat er een belletje als een nieuw volgnummer verschijnt. Na een uur wachten verschijnt eindelijk mijn nummer en mag ik naar balie 23. De mevrouw achter de balie begroet mij vriendelijk in het Tsjechisch. Ik reageer door in het Engels te vertellen dat ik me graag wil registreren. De glimlach op haar gezicht verdwijnt, ze schudt haar hoofd en zegt ‘No English, Czech’. Ze staat op, loopt weg om een minuut later met een collega terug te keren. Deze meneer spreekt gelukkig Engels. Hij kijkt naar de foto en de documenten die ik heb meegenomen: allemaal in orde! Wacht, te vroeg gejuicht. Ik moet eerst naar het postkantoor voor een postzegel en een stempel voor op de kopie van mijn huurcontract. Dat gaat twee keer 200 kronen (8 euro) kosten én dat gaat vandaag niet meer lukken. Verslagen loop ik het gebouw uit. Voor vandaag geef ik me gewonnen, maar binnenkort doe ik opnieuw een poging om mee te doen aan dit bureaucratische systeem in deze onbegrijpelijke taal.
