Het kan glad zijn
De nachten zijn ijskoud, overdag is het prachtig zonnig. Op weg naar mijn werk merk ik dat
het glad is buiten. Het kantoor van Mijn Praag Tours is gevestigd op een binnenplaats in het
oude centrum. Het wegdek bestaat uit kinderkopjes, opgenomen in het Unesco werelderfgoed.
Vandaag zijn die kinderkopjes spekglad. Het lukt om zonder uit te glijden van het metrostation naar het pleintje voor Mijn Praag Tours te komen. Daar doet zich een nieuwe uitdaging voor. Een enorme plak ijs bedekt namelijk de stoep. Als twee schooljuffrouwen en twintig kleuters over het pleintje moeten, wordt duidelijk hoe glad het is. Ik had ze willen waarschuwen maar ik spreek nog geen woord Tsjechisch. Dan is het al te laat; de ene na de andere kleuter gaat onderuit. Een van de juffrouwen roept ‘Pozor’, een harde stem en een strenge Slavische blik. De kleuters begeven zich inmiddels schaterlachend, uitglijdend en buikschuivend over de plak ijs. Twee dingen zijn me inmiddels duidelijk: graag wil ik de voorbijgangers waarschuwen en ‘Pozor’ betekent ‘pas op’. Dit woord zal ook met beter weer van pas komen als ik gids ben van de fietstours door de binnenstad. Nu, staande naast de ijsplaat, roep ik ‘Pozor’ naar iedereen die langs loopt zoals ik leerde van de juffrouw. De voorbijgangers bedanken mij vriendelijk. Soms alleen met het woord ‘děkuju’ (dankjewel), soms met andere vriendelijk woorden die ik jammer genoeg niet kan verstaan.
Ook vandaag ervaar ik dat Tsjechisch een enorm moeilijke taal is. Een
jong koppel dat ik waarschuwde met ‘pozor’ roept vrolijk terug ‘dankjewel’. Het zijn de
Nederlanders met wie ik de wandeltour door Praag ga maken!
